فاصله طبقاتی!
هوالحکیم
شعار می‌دهیم که پول مهم نیست!
شعار می‌دهیم که علم بهتر از ثروت است.
شعار است ادعاهای ارزش‌مدارانه‌مان.......
از بچگی احساس می‌کردم وقتی عنوان دولتی کنار ارگانی بیاید، همه چیز عادلانه و برای همه یکسان است؛
برای همین از مدرسه‌های غیر انتفاعی (یا به قول امروزی‌ها غیر دولتی) بدم می‌آمد.
دانشگاه آزاد و مدرک‌های پولی کفرم را درمی‌آورد.
و ....
اما امروز
.
.
.
کلاس‌های مدرسه یکی‌درمیان مجهز به ویدئوپروژکتور هستند.
بعضی کلاس‌ها تخته گچی دارند و برخی وایت برد.
بچه‌های این مدرسه دولتی، مثل کودکی‌های من بر اساس حروف الفبا کلاس‌بندی نشده‌اند.
بچه‌ها را پول پدرومادرشان رتبه‌بندی کرده است!
ما شعار می‌دهیم که مدرسه دولتی برای همه بچه‌ها یکسان است.
مدرسه غیردولتی شرف دارد به مدرسه‌ای دولتی با طبقات اقتصادی!
پ.ن1: ناگفته نماند علاوه بر طبقه‌بندی اقتصادی ، طبقه‌بندی‌های جالب دیگری هم اعمال می‌شود. کلاسی را تصور کنید که معلم بچه‌ها را به سه دسته تقسیم کرده است: یک ردیف بچه زرنگا، یک ردیف متوسط‌ها و یک ردیف بچه‌خنگا!
پ.ن2: کاش فقط این بی‌عدالتی‌ها در مدرسه،دانشگاه و محل کار بود. این روزها آدم‌ها عاشق شدنشان هم پولی شده است!
