هوالحکیم
حالم شبیه کسی شده که دنبال مسکن می‌گردد برای دردش!
بدون اینکه حتی به فکر درمان این درد باشد.
شبیه کسی که درد را باور کرده
دردهای نهفتنی
دردهای نگفتنی
و حالا دیگر «درد، حرف نیست
درد، نام دیگر من است»
پ.ن1: باز هم شکر
پ.ن2: دلم دوباره هوای حرم کرده ...
هوالحکیم
نصفِ تاریخ عاشقی «آب» است
قصه‌هایی عمیق و پراحساس
قصه‌هایی پر از فداکاری
قصه‌هایی عجیب، اما خاص
قصۀ آبِ چشمۀ زمزم
زیرِ پاکوبه‌های اسماعیل
قصۀ نیل و حضرت موسی
قصۀ آن گذشتنِ حسّاس
قصۀ حفظِ حضرت یونس
توی بطن نهنگ، در دریا
یا که نفرینِ نوحِ پیغمبر
بر سرِ مردمِ نمک نشناس
قصۀ ظهر روز عاشورا
بستنِ آب روی وارثِ آن
کربلا بود و یک حرم، تشنه
کربلا بود و حضرتِ عباس
بین افسانه‌های آب و جنون
قصۀ تازه‌ای اضافه شده :
قصۀ بیست و هفت ساله‌ای از
صد و هفتاد و پنج تا غواص…
پ.ن: حرف زیاد دارم اما .... ):
هوالحکیم
وقت هایی هست که دوست داری غر بزنی!
گلایه کنی
جیغ بزنی
پرت کنی
خراب کنی
(و حتی فحش بدی)
اما نمی‌تونی؛
پس
لاجرم مجبوری به لبخند دیپلماسی ادامه بدی :)
پ.ن1: آدم نق‌نقویی نیستم؛ اما آدمه دیگه پیش میاد!
پ.ن2: کاش زودتر تمام شود این خرداد پرحادثه ...
هوالحکیم
بنفش‌ترین روز سال مبارک :)
پ.ن: به مناسبت حماسه 24 خرداد!
هوالحکیم
تمام بغض‌هایم را به پنجره فولاد گره زدم
و حالا سبک‌تر از همیشه برمی‌گردم به زندگی عادی
الان آدم‌هایی را دوست دارم که قبلا از آن‌ها دلگیر بودم.
و در دعایم از کسانی یاد می‌کنم که شاید هیچ جایی در دعاهایشان نداشته باشم.
بی‌کینه
آرام
سبک
معجزه می‌کند نفس کشیدن در هوای حرم ...
پ.ن: آتش تر باشا مرا به دامنت گیرا/ بیار از آن جهان هر روز به یاد ما زلیخا را
