هوالحکیم
ستار یعنی پوشاننده.
پوشاننده عیب‌های کوچک و بزرگ.
یعنی دیدن و مدارا کردن.
و گاهی پیچاندن گوش این بنده سر به هوا!
خدای ستار ممنون که حواست بهم هست :)
بایگانی
- اسفند ۱۳۹۵ (۱)
- بهمن ۱۳۹۵ (۱)
- آبان ۱۳۹۵ (۱)
- مهر ۱۳۹۵ (۳)
- شهریور ۱۳۹۵ (۳)
- ارديبهشت ۱۳۹۵ (۲)
- فروردين ۱۳۹۵ (۲)
- اسفند ۱۳۹۴ (۲)
- بهمن ۱۳۹۴ (۵)
- دی ۱۳۹۴ (۳)
- آذر ۱۳۹۴ (۴)
- آبان ۱۳۹۴ (۱۰)
- مهر ۱۳۹۴ (۵)
- شهریور ۱۳۹۴ (۵)
- مرداد ۱۳۹۴ (۴)
- تیر ۱۳۹۴ (۱۴)
- خرداد ۱۳۹۴ (۷)
- ارديبهشت ۱۳۹۴ (۴)
- فروردين ۱۳۹۴ (۳)
- اسفند ۱۳۹۳ (۳)
- بهمن ۱۳۹۳ (۹)
- دی ۱۳۹۳ (۱۰)
- آذر ۱۳۹۳ (۷)
- آبان ۱۳۹۳ (۹)
آخرین مطالب
- ۱۸ اسفند ۹۵ ، ۱۵:۱۶ من یا تو؟
- ۲۴ بهمن ۹۵ ، ۱۳:۵۵ دروغ!
- ۰۳ آبان ۹۵ ، ۱۵:۵۵ بی قرار
- ۲۵ مهر ۹۵ ، ۰۹:۴۳ دوم!
- ۱۳ مهر ۹۵ ، ۱۲:۱۶ رفیق جان
- ۱۱ مهر ۹۵ ، ۱۲:۳۳ خانم خونه
- ۲۸ شهریور ۹۵ ، ۰۹:۵۴ چشم هایت
- ۲۷ شهریور ۹۵ ، ۰۹:۵۵ عزیزتر از جان
- ۲۰ شهریور ۹۵ ، ۱۲:۱۴ آدم‌های خطرناک!
- ۲۶ ارديبهشت ۹۵ ، ۰۹:۴۱ لحظه آمدنت
هوالحکیم
نیست...
این روزها «انقلابی» پیدا نمی‌‌شود.
تعداد آدم‌هایی که امروزشان با فردا متفاوت باشد، کم شده.
آدم‌هایی که همتشان بزرگتر از ادعایشان باشد، کم شده.
آدم‌هایی که نگاهشان به آسمان باشد نه زمین، کم شده.
این روزها این آدم‌های عجیب کمیاب شده‌اند!
و عجیب‌تر مردمی‌اند که باور نمی‌کنند.
باور نمی‌کنند که می‌خواهی جهان را به سهم خودت تغییر دهی.
باور نمی‌کنند که چرتکه می‌اندازی برای کم کردن ثانیه‌های غیبت.
باور نمی‌کنند لحظه‌ای از دنیایت را خرج آخرت کنی.
باور نمی‌کنند که این دنیا اینقدر که فکر می‌کنند، همیشگی نیست.
و بدتر باور نمی‌کنند، انقلابی تارک‌الدنیا نیست.
باور نمی‌کنند حال خوش دنیای انقلابی‌ها را...
پ.ن1: ادعای انقلابی بودن ندارم. قد من برای این واژه زیادی کوتاه است.
پ.ن2: کم‌اند این انقلابی‌های دوست‌داشتنی؛ اما کمشان می‌ارزد به تمام آدم‌های این دنیا.
هوالحکیم
ای کاش امشب برف ببارد.
زمستان امسالم شوق آدم‌برفی ساختن نداشت.
زمستان امسالم ترس لیز خوردن نداشت.
زمستان امسالم زیادی بهار بود.
زمستان امسالم برف نداشت! :(
هوالحکیم
و بالاخره باران
خدا امشب پیش پیش تولدت را جشن گرفت و هدیه‌ات را داد...
جوان رشید انقلاب
36سالگی‌ات مبارک :)
هوالحکیم
کودک درونم باز بهانه‌گیر شده.....
پا می‌کوبد.
لجبازی می‌کند.
اخم می‌کند و ابرو در هم می‌کشد.
پشت شیشه‌ها به نظاره همبازی‌هایش نشسته و حسرت می‌خورد.
بیچاره حوصله‌اش سر رفته ....
هوالحکیم
توکل یعنی بن‌بست!
ین‌بستِ هر چه بوی زمین و متعلقاتش را می‌دهد.
توکل یعنی معادله‌ای که فقط تو می‌توانی حلش کنی.
یعنی گره‌ای که فقط تو می‌توانی بازش کنی.
یعنی: «افوض امری الی الله ان الله بصیر بالعباد»
حس خوبی دارد به تو تکیه کردن ....
هوالحکیم
تمام حماسه‌های عالم در این یک جمله خلاصه شد:
امام آمد
پ.ن: حسودی می‌کنم به روزنامه‌نگاری که تیتر زد عطر حضورت را ...
هوالحکیم
«اگه یه سری بزنه
یه نگاهی کنه
به دل خراب من دیوونه
اون لحظه خوب خوب زندگیمه....»
از ریتم و موزیک و شور که بگذریم این ترانه‌ای که نوشته شده، بیشتر شبیه چیه؟
و ادامه‌اش:
«آقام امام حسن کریمه
دلدادگیم از قدیمه»
این متن نه ترانه (چه این ور آبی چه اون وری) بود نه حتی آهنگ عاشقانه‌ای بود که مخاطب زمینی داشته باشد. این یک مداحی کاملا فاخر با موسیقی فاخرتر است! آن هم در جشن میلاد دومین امام شیعیان.
متاسفانه دین مردم دست کسانی افتاده که نه درک صحیحی از ائمه دارند و نه حتی از خود موسیقی.
پ.ن1: هر چه می‌گذرد، تنفرم از این جماعت لاتِ اشعری‌مسلک بیشتر می‌شود!
پ.ن2: البته اجر مداحان باشور و شعور توامان محفوظ.
هوالحکیم
متنفرم از آدمای بدقول!
از اونایی که باهاشون ساعت 6 قرار میذاری و 6/30 می‌رسند.
از اونایی که بهشون اعتماد می‌کنی و کاری رو بهشون می‌سپاری؛ اما درست در حساس‌ترین مواقع پشتتو خالی می‌کنند.
متنفرم از آدمایی که نمی‌دونند مسئولیت یعنی چی؟
از آدمایی که برای وقت بقیه ارزشی قائل نیستند.
از آدمایی که فکر می‌کنند با معذرت خواهی میشه همه چیزو جبران کرد.
از آدمایی که حرص خوردن بلد نیستند!