انقلابی

هوالحکیم

نیست...

این روزها «انقلابی» پیدا نمی‌‌شود.

تعداد آدم‌هایی که امروزشان با فردا متفاوت باشد، کم شده.

آدم‌هایی که همتشان بزرگتر از ادعایشان باشد، کم شده.

آدم‌هایی که نگاهشان به آسمان باشد نه زمین، کم شده. 

این روزها این آدم‌های عجیب کمیاب شده‌اند!

و عجیب‌تر مردمی‌اند که باور نمی‌کنند.

باور نمی‌کنند که می‌خواهی جهان را به سهم خودت تغییر دهی.

باور نمی‌کنند که چرتکه می‌اندازی برای کم کردن ثانیه‌های غیبت.

باور نمی‌کنند لحظه‌ای از دنیایت را خرج آخرت کنی.

باور نمی‌کنند که این دنیا اینقدر که فکر می‌کنند، همیشگی نیست.

و بدتر باور نمی‌کنند، انقلابی تارک‌الدنیا نیست. 

باور نمی‌کنند حال خوش دنیای انقلابی‌ها را...

پ.ن1: ادعای انقلابی بودن ندارم. قد من برای این واژه زیادی کوتاه است.

پ.ن2: کم‌اند این انقلابی‌های دوست‌داشتنی؛ اما کمشان می‌ارزد به تمام آدم‌های این دنیا.