اینجا برای از تو نوشتن هوا کم است..

هوالحکیم

هوای تهران آلوده است؛ اما بوی عطر می‌دهد، خیابانی که تو در آن قدم زدی.

بوی عطر می‌دهد خیابانی که پیشانیم را بوسیدی و به خدا سپردی‌ام.

می‌ایستم گوشه‌ای و به یاد می‌آورم قدم‌هایت را
خنده‌هایت را
دو دو زدن‌ها و نگرانی‌های چشم‌هایت را

به روی خودم نیاوردم؛ اما تارهای سپید موهایت بیشتر شده

به روی خودم نیاوردم؛ اما مهربان‌تر از همیشه بودی و من احساساتی‌تر از همیشه ....

به روی خودم نیاوردم؛ اما خوشحال بودم از خوشحالیت

اینجا دوباره هوا آلوده است.

این خیابان نیاز دارد به عطر تو...