امان از سیاست

هوالحکیم

از کنار کیوسک‌های روزنامه‌فروشی به سرعت عبور می‌کنم.

دیگر 20:30 تماشا نمی‌کنم.

کتاب‌های سیاسی‌ام را به انباری سپرده‌ام.

ایمیل‌های خبری و سیاسی را قبل از خواندن سریع پاک می‌کنم.

دیگر معلم پسربچه‌هایی که مدام از آشتی و قهر با آمریکا می‌پرسند، نمی‌شوم.

اصلا می‌روم سرویس فرهنگی که از سیاست دور باشم.

.

.

.

اما

سخنران بالای منبر سیاسی می‌گوید.

کتاب‌های درسی سیاسی‌اند.

می‌شوم مسئول پیاده کردن مصاحبۀ سیاسی.

باید برای کتاب سیاسی، معرفی کتاب بنویسم.

دختربچه‌ها هم مدام سوال سیاسی می‌پرسند.

من می‌خوام سیاستو رها کنم. اون منو ول نمی‌کنه!